Krommenie – HWP Haarlem 2 (7e ronde Topklasse NHSB 2021-2022)
Een binnen onze vereniging veel waargenomen verschijnsel is, dat vrijwel niemand het initiatief neemt verslag te doen – ook al is het kort – van een gespeelde wedstrijd. Om de vermetele die dit toch gaat doen voor te zijn, zal ik alvast het voortouw nemen.
Ronde 7, jawel, de laatste, was voor ons van min of meer cruciaal belang voor handhaving. Om dit te illustreren citeer ik de mailwisseling tussen Lex en Chris:
Lex:
“Dit is een belangrijke wedstrijd voor ons, we hebben momenteel twee matchpunten meer dan HWP 2 en ook 5 bordpunten meer, maar als we deze wedstrijd winnen is handhaving vrijwel gegarandeerd.
Alleen Kijk Uit zou ons dan nog voorbij kunnen streven, maar die zouden dan hun overige drie wedstrijden tegen De Waagtoren, HWP 2 en koploper Kennemer Combinatie allemaal moeten winnen. Bij een gelijkspel staan we er nog steeds goed voor, maar is handhaving nog niet helemaal zeker.”
Antwoord Chris:
“Zoals bij winst de handhaving vrijwel zeker is geldt dit ook voor degradatie bij verlies.
Interessant is wat ons eventueel te wachten zou kunnen staan bij een gelijkspel.
Een supersterk bezet HWP 1 om in de slotwedstrijd zo veel mogelijk bordpunten van ons af te nemen!?
Maar zelfs dan moet HWP 2 nog eens flink uithalen tegen Kijk Uit.
Kortom, de noodzaak om te winnen lijkt voor onze tegenstander een stuk groter dan voor ons.
Laten we daar ons voordeel mee doen!”
En dan de wedstrijd.
Over het geheel genomen waren er voor het oog geen uitzonderlijk scherpe stellingen, of het moest zijn op mijn bord, waar in de Sämisch variant van het Nimzo-Indisch mijn tegenstander na 1. d4 Pf6 2. c4 e6 3. Pc3 Lb4 4. a3 Lxc3 5. bxc3 d6 in vliegende vaart zijn h-pion liet oprukken naar h5. Bij nazoekwerk kon ik geen ondersteunend materiaal vinden. Mogelijk had dit betrekkelijk jonge ongeleide projectiel dit ooit in samenscholing met zijn Haarlemse kornuiten voorbereid. Rond de 14e zet raakte ik het spoor aardig bijster in deze quasi Bosbomiaanse opzet van mijn tegenstander. In plaats van nuttige ontwikkelingszetten te doen begon ik met pionoffers te goochelen. Het resultaat was een stelling waarin ik verloren kwam te staan, ware het niet dat mijn tegenstander in eerste instantie dacht niet verder te komen dan remise door eeuwig schaak.
Hij begon de overige borden te monsteren om te zien of zijn teamgenoten enig voordeel hadden en constateerde kennelijk dat dat niet het geval was. Daarom besloot hij zijn toren te offeren tegen een loper en een pion, wat hem ook inderdaad winstkansen gaf. Bij mijn thuisanalyse bleek dat hij de winst had gemist met een betere voortzetting. Door een verkeerde manoeuvre met mijn paard was ik echter snel tot opgeven gedwongen.
Mijn teamgenoten Robbin, Erik, Philip, Chris, Simon en Jaap waren allen niet verder gekomen dan remise, en dat voorspelde niet veel goeds. Restte nog onze voorlopige 2022 remisekoning Cor. Ook zijn stelling was potdicht, maar zijn twee paarden huppelden vrolijk in de uitvluggerfase over de centrale velden van het bord. Van het spreekwoord dat doorgaans bij koeien van toepassing is, kon nu gezegd worden: ‘twee paarden in de wei maken blij’. Cor z’n tegenstander liet volkomen onnodig een pion ten prooi vallen aan één der dartele dieren, en even later drong een toren de gelederen binnen om nog meer van dat materiaal te roven. Daarmee was 4-4 het resultaat. Zal de wedstrijd tegen grote broer van HWPH 2 nog roet in het eten kunnen gooien?
Jan Grin